Akty prawne

Na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.)
Rada Miejska w Sławie uchwala, co następuje:

§1
Uznaje się za bezzasadne wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w zakresie opisanym przez Panią Walerię Janicką w wezwaniu z dnia 09 marca 2012 roku w sprawie usunięcia naruszeń prawa dokonanych rzekomo Uchwałą Nr LV/371/10 Rady Miejskiej w Sławie z dnia 28 października 2010 roku w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów położonych w obrębie: Lubogoszcz, Gola, Lubiatów, Wróblów, Szreniawa, Droniki, Ciosaniec, Spokojna, Śmieszkowo, Bagno i Łupice – Gmina Sława. §3
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia. W dniu 09 marca 2012 roku do Rady Miejskiej w Sławie, za pośrednictwem Burmistrza Sławy, z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa dokonanych Uchwałą Nr LV/371/10 Rady Miejskiej w Sławie z dnia 28 października 2010 roku w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów położonych w obrębie: Lubogoszcz, Gola, Lubiatów, Wróblów, Szreniawa, Droniki, Ciosaniec, Spokojna, Śmieszkowo, Bagno i Łupice – Gmina Sława, wystąpiła Pani Walerię Janicką zam. 67- 410 Sława, Radzyń, ul. Sławska 49
Wezwanie złożono na podstawie i w trybie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.).
W wezwaniu Wzywająca wskazała na naruszenie wskazaną wyżej uchwałą następujących przepisów prawa:
1.art. 1 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku o zagospodarowaniu przestrzennym, poprzez podjęcie uchwały z przekroczeniem władztwa planistycznego, które to przekroczenie polegać miało na nieuzasadnionej ingerencji w prawo własności;
2.art. 64 ust. 2 i 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, poprzez naruszenie zagwarantowanego konstytucyjnie prawa własności;
3.art. 22 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, poprzez nieuzasadnione ograniczenie wolności gospodarczej prowadzonego gospodarstwa rolnego;
4.art. 32 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, poprzez naruszenie zasady równości wobec prawa, które to naruszenie polegać miało w ocenie Wzywającej na zapewnieniu innym właścicielom nieruchomości uprzywilejowanej pozycji poprzez przeznaczenie należących do nich działek w miejscowym planie na cele budowlane, z jednoczesnym przeznaczeniem działki Wzywającej na cele rolnicze.
W uzasadnieniu Wzywająca wskazał, iż wprowadzenie Uchwałą Nr LV/371/10 Rady Miejskiej w Sławie z dnia 28 października 2010 roku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów położonych w obrębie: Lubogoszcz, Gola, Lubiatów, Wróblów, Szreniawa, Droniki, Ciosaniec, Spokojna, Śmieszkowo, Bagno i Łupice – Gmina Sława ograniczyło jej dotychczasową swobodę, jako właściciela nieruchomości, do korzystania z niej zgodnie z jej rolniczym przeznaczeniem poprzez pozbawienie go możliwości posadowienia na nieruchomości tej altan, szop, budynków gospodarczych, a także utworzenia siedliskowego gospodarstwa rolnego. Powyższe w ocenie Wzywającej ograniczyło swobodę prowadzenia działalności rolniczej na takich zasadach, jakie miały miejsce przed uchwaleniem planu.
Jednocześnie, Wzywająca wskazała, iż w odniesieniu do nieruchomości sąsiadujących dopuszczono lokalizację na nich zabudowy mieszkalnej, a także , że jedna z tych nieruchomości jest własnością Burmistrza Gminy Sława, inna zaś nieruchomość jest własnością wieloletniego radnego gminnego. W tym stanie rzeczy skarżąca upatruje naruszenia konstytucyjnej zasady wolności wobec prawa.
W dalszej części uzasadnienia Wzywająca zarzuciła Organowi Stanowiącemu Gminy Sława przekroczenie zakresu dopuszczalnego władztwa planistycznego poprzez dowolność w ustalaniu przeznaczenia działek oraz naruszenie prawa polegające na uniemożliwieniu korzystania z działek stosowanie do postanowień Rozporządzenia Nr 3 Wojewody Lubuskiego z dnia 17 lutego 2005 roku w sprawie obszarów chronionego krajobrazu Jeziora Sławskiego. W ocenie Wzywająca ingerencja Uchwały w sposób korzystania z gruntów rolnych jest niewątpliwie nieuzasadniona.
Kończąc Wzywająca wskazała na przekroczenie władztwa planistycznego i wezwała Radę Miejską w Sławie do usunięcia zachodzących, w jej ocenie, naruszeń prawa będących wynikiem podjęcia Uchwały Nr LV/371/10 Rady Miejskiej w Sławie z dnia 28 października 2010 roku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów położonych w obrębie: Lubogoszcz, Gola, Lubiatów, Wróblów, Szreniawa, Droniki, Ciosaniec, Spokojna, Śmieszkowo, Bagno i Łupice – Gmina Sława.
Rada Miejska w Sławie po wnikliwej analizie treści wezwania oraz poprzedzającej podjęcie Uchwały Nr LV/371/10 Rady Miejskiej w Sławie z dnia 28 października 2010 roku procedury planistycznej uregulowanej w art. 14 – 27 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) stwierdza bezzasadność wezwania. W szczególności nie dopatruje się istotnych naruszeń prawa, które zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym powodowałyby nieważność uchwały w całości, bądź w części.
Na wstępie należy podnieść, że przedmiotowe Wezwanie zostało wniesione w oparciu o art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym(t. j. Dz. U. z 2001 r., Nr 142. poz. 1591 ze zm.), dalej u.s.g. Przepis ten stanowi, że każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organy gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa - zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego.
Należy zauważyć, iż legitymację do wystąpienia z wezwaniem na podstawie art. 101 ust. 1 u.s.g., a w konsekwencji złożenia skargi do sądu administracyjnego posiada jednostka, której prawa lub obowiązki kształtuje zaskarżony akt. Przez interes prawny rozumie się przyznany przepisami prawa materialnego zakres uprawnień podmiotu, kształtujący jego pozycję prawną.
Wkroczenie przez organ w tę sferę, stanowi przejaw naruszenia interesu prawnego. Ingerencja władzy w tę sferę może być przy tym uprawniona lub naruszająca zakres przyznanych organowi kompetencji. Legitymację skargową z art. 101 ust. 1 u.s.g. wyznacza zatem niezgodność z prawem uchwały organu gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, wywołującej negatywne następstwa w sferze prawnej wnoszącego skargę, polegające na zniesieniu, ograniczeniu, uniemożliwieniu realizacji uprawnienia, naruszeniu interesu prawnego.
Tak więc aby uznać skargę za zasadną, należy wykazać naruszenie przez organ gminy konkretnego przepisu prawa materialnego, wpływającego negatywnie na sytuację prawną skarżącej. Postanowienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jako przepisy prawa miejscowego, stanowią źródło norm, które mogą modyfikować dopuszczalne sposoby korzystania przez właściciela z nieruchomości, albowiem wskazują na możliwe sposoby jej zagospodarowania. Jeżeli zatem zapisy planu dotyczą czyjejś nieruchomości, to należy przyjąć, że uchwała w przedmiocie planu może ewentualnie naruszać (w sposób dopuszczalny lub nie) interes prawny tego podmiotu. Należy zauważyć że, wskazana w wezwaniu uchwała nie obejmuje terenów położonych w obrębie wsi Radzyń tj. działek nr ew. 180/2, 36, 76/2. Uchwałą właściwą dla przedmiotowego obszaru jest uchwała LV/369/10 Rady Miejskiej w Sławie z dnia 28 października 2010r. Zatem należy uznać, że wzywająca nie wykazała naruszenia interesu prawnego lub uprawnień o którym mowa w cytowanym powyżej artykule.
Abstrahując od powyższego organ stanowiący podkreśla że:
Zgodnie z koncepcją władztwa planistycznego (Z. Niewiadomski, Planowanie przestrzenne. Zarys systemu, W-wa 2003, s. 90), mającą umocowanie w przepisie art. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 80, poz. 717 ze zm.), zwana dalej u.p.z.p., organom gminy przysługuje prawo władczego rozstrzygnięcia co do przeznaczenia terenu pod określone funkcje.
Nie ulega wszakże wątpliwości, iż przysługujące gminie władztwo planistyczne może być skutecznie zrealizowane jedynie w planie zagospodarowania przestrzennego, który został uchwalony przy zachowaniu, określonych ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zasad i trybu jego sporządzenia. Obydwie te przesłanki mają tak zasadnicze znaczenie przy realizowaniu władczych uprawnień gminy, jakimi są plany zagospodarowania przestrzennego, że ustawodawca w art. 28 ust. 1 u.p.z.p ich naruszeniu przypisał sankcję nieważności. Otóż przepis powyższy stanowi, że naruszenie zasad sporządzania studium lub planu miejscowego, istotne naruszenie trybu ich sporządzania, a także naruszenie właściwości organów w tym zakresie, powoduje nieważność uchwały rady gminy w całości lub w części.
W pierwszej kolejności Organ stanowiący zbadał, czy zostały naruszone zasady sporządzania planu miejscowego. Jak zwrócił uwagę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 20 grudnia 2006 roku (sygn .akt II SA/Po 692/06, LEX nr 475253) ustawodawca w żadnym przepisie nie zdefiniował powyższego pojęcia, jednakże należy przyjąć, że "zasady sporządzenia planu miejscowego" dotyczą zawartości aktu planistycznego (części tekstowej i graficznej, załączników), zawartych w nim ustaleń,a także standardów dokumentacji planistycznej. W odniesieniu do planu miejscowego jego merytoryczną zawartość (część tekstową i graficzną) określają art. 15 ust. 1 i 17 pkt 4 oraz 20 ust. 1 u.p.z.p. Przedmiot (wprowadzone ustalenia) określają art. 15 ust. 2 i 3, natomiast standardy dokumentacji planistycznej określa, wydane na podstawie upoważnienia zawartego w art. 16 ust. 2 ustawy, rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 roku w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1587). Organ nie dopatrzył się, aby zasady sporządzania planu zostały naruszone.
W trakcie procedury planistycznej uwzględniono zarówno wymogi dotyczące wymaganych konsultacji i uzgodnień, jak i umożliwiono wszystkim zainteresowanym, w tym także Wzywającej, składanie wniosków i uwag do projektu planu, a także sugestii, co do ewentualnego przeznaczenia w planie poszczególnych terenów z obrębów objętych planem zagospodarowania. Z uprawnienia takiego Wzywająca w odpowiednim, przeznaczonym na to czasie, nie skorzystała, pomimo dochowania przez Burmistrza Sławy, określonego w art. 17 pkt. 11 u.p.z.p., wymogu ogłoszenia o możliwości wnoszenia uwag do projektu planu, jak również nie uczestniczyła w dyskusji publicznej nad przyjętymi rozwiązaniami w projekcie planu.
Należy zauważyć, iż nie każde naruszenie interesu prawnego Wzywającej, w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, czyni Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa zasadnym. Istotą planu miejscowego jest bowiem ustalenie przeznaczenia danego terenu (terenów) i w tym znaczeniu z reguły prowadzi on do ograniczenia prawa własności i naruszenia owego interesu prawnego. W niniejszej sprawie prawo własności nie zostało ograniczone w sposób budzący wątpliwości, lecz w dający się usprawiedliwić uprawnieniami władczymi gminy.
Przepis art. 3 ust. 1 u.p.z.p ustanawia zasadę samodzielności planistycznej gminy zwanej doktrynalnie władztwem planistycznym, w ramach którego gmina ustala w miejscowym planie przeznaczenie terenów, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określa sposoby i warunki zabudowy. Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie miejscowych planów, należy do zadań własnych gminy. Ustawodawca przekazał zatem gminie kompetencje w zakresie władczego przeznaczania i ustalania zasad zagospodarowania terenu w drodze aktu prawa miejscowego.