Akty prawne

Na podstawie art. 229 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.), Rada  Miejska w Sławie uchwala, co następuje:

Uznaje się za niezasadną skargę Pana XXXXX YYYYYYYYYYYYYY z dnia 19 czerwca 2015 r. na działanie Burmistrza Gminy Sława.

Zobowiązuje się Przewodniczącego Rady do poinformowania Skarżącego o sposobie załatwienia skargi i doręczenie przedmiotowej uchwały pełnomocnikowi Skarżącego.

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

 

 

 

            Pismem z dnia 19 czerwca 2015 r. pełnomocnik Adama Piwowońskiego zwrócił się do Przewodniczącego Rady Miejskiej w Sławie ze skargą na działanie Burmistrza Sławy w przedmiocie realizacji zmian w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Sława oraz prac nad miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W skardze Skarżący podniósł, że Burmistrz Sławy początkowo deklarował swoją pomoc w zakresie eksploatacji przez Skarżącego żwiru na działce nr 135 położonej    w Krzepielowie, jednakże później zmienił swoje podejście do tego przedsięwzięcia i ostatecznie nowy plan zagospodarowania przestrzennego nie dopuszczał już takiego rodzaju działalności.

 

Przewodniczący skierował skargę pod obrady Komisji Wspólnej, a następnie skierował ją pod obrady Rady Miejskiej w Sławie, czego skutkiem jest podjęcie niniejszej uchwały.

 

            W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż zgodnie z treścią art. 227 Kodeksu postępowania administracyjnego przedmiotem skargi może być w szczególności zaniedbanie lub nienależyte wykonywanie zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników, naruszenie praworządności lub interesów skarżących, a także przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw. Zatem w świetle tego przepisu ocena działań danego organu powinna odbywać się w oparciu o kryterium zgodności z obowiązującymi przepisami prawa. Należy wskazać, iż Rada Miejska w Sławie nie stwierdziła tego, że działania Burmistrza naruszały obowiązujące przepisy prawa.

            Skarżący zarzuca Burmistrzowi zmianę podejścia do realizacji przedmiotowej inwestycji, jednakże jeśliby nawet tak było, to trudno Burmistrzowi postawić w tym przedmiocie zarzut, albowiem to Burmistrz Sławy, jako organ, posiada na mocy obowiązujących przepisów prawa uprawnienie, a nawet obowiązek działania w interesie Gminy. Tak też się stało, na skutek zaawansowania prac planistycznych w zakresie studium oraz planu, na dzień ujawnienia złoża, to jest na dzień 8 lutego 2013 r. – decyzja Starosty Wschowskiego zatwierdzająca dokumentację geologiczną złoża kruszywa naturalnego Krzepielów z dnia 8 lutego 2013 r. - została podjęta decyzja o ujawnieniu złoża w dokumentach planistycznych.

            Działanie to wynika bezpośrednio z treści art. 95 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (t.j. Dz. U. 2015 r., poz. 196 ze zm.), który stanowi, że:

 

Natomiast przeznaczenie do eksploatacji tego obszaru wiązałoby się z ponownym przeprowadzeniem procedury planistycznej i uzyskaniem uzgodnień właściwych organów w tym zakresie, a takie działanie znacznie opóźniłoby przyjęcie przedmiotowych dokumentów.

            Wskazać należy również, iż na takie działanie ostatecznie Rada Miejska wyraziła zgodę na sesji odbywającej się w dniu 26 czerwca 2014 r. podejmując uchwałę w sprawie uchwalenia zmian studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Sława oraz na sesji odbywającej się w dniu 21 sierpnia 2014 r. podejmując uchwałę w sprawie uchwalenia zmian miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Sława. 

            Dodać również należy, że Skarżącemu na ostatnim spotkaniu Burmistrz Sławy zaproponował rozwiązanie, które umożliwi mu wydobycie kruszywa. Zatem nie można przypisywać Burmistrzowi Sławy złej woli, czy też nieuzasadnionej zmiany podejścia do realizacji przez Skarżącego przedmiotowej inwestycji.

 

Wobec powyższego należało podjąć uchwałę o treści jak wyżej.

 

Zgodnie z treścią art. 238 kpa należy pouczyć Skarżącego o treści art. 239 § 1 kpa, który stanowi, że: